Sonrasını inançlı olan insanlar için şekillendirmek dünya haricinde mümkün değil.Yani dinlere göre yaptıklarımız sonrasında yaşayacaklarımızın teminatıdır.
Herkes biyolojik olarak yaşamını sonlandıracak.Bu süreyi uzatmak ve kısaltmak kısmen de olsa elimizde.O büyük gün geldiğinde çeşitli nedenlerden dolayı (trafik,cinayet,boğulma,afetler) insan öldüğünde geriye sadece sevdikleri ve yaptıkları kalacak.Onu sevenler onun cenaze merasimine katılıp son görevlerini yerine getirecekler.Belki de herkesin isteyeceği en sade şeydir bu.Öldükten sonra kalabalık bir kitlenin yasını tutması.Kim istemez ki!
Aynı zamanda insan öldükten sonra sevdiklerinin ne halde olcaklarını da düşünür.İnsanız sonuçta.Kendimizden çok sevdiklerimizi düşünürüz belki.
Annemizin,babamız,kardeşimiz,akrabalarımız,eşimiz,sevgilimiz gözü yaşlı bir sürü insan.Belki biz fani dünyada yaşarken bize bağlı olan insanlar onlar ne hallere düşer kim bilir.Yatalak bir dede,yaşlı anne baba,ortak dükkanımız olan kardeşimiz ve hepsinden önemlisi evliysek eşimiz ve çocuklarımız.Onlar kim bilir ne hallere düşer.Dükkanı beraber işlettiğiniz kardeşiniz sizin ölümünüzden sonra işleri kötüye gidip sefil duruma düşebilir.Yatalak dedemiz başkalarına muhtaç kalmış olabilir.Yaşlı anne babamız kendilerine bakamayacak duruma gelip 1 tas çorbaya muhtaç kalmış olabilir.Ailemiz çocuklarmızda küçükse geçimsizlikten dağılabilir.İnsan bunları ölürken bile düşünmüyor değil.
Tabutun içinde bir sağa bir sola dönüp dururuz.Kimseler sesimizi işitmez.Kırasımız gelir tabutu ama nafile dolmuştur saatimiz.Artık ödül yada ceza zamanıdır.Bir çıkıp anlatabilsek halimizi bir kez olsun sarılsak sevdiklerimize, sadece bir kez.Bir şans veremezler mi ? Belki bir daha yaşarsak daha iyi biri olabiliriz daha faydalı daha donanımlı.Olmaz mı yani?
Olmaz...
Gün gelip selam verince gökteki meleklere artık dönüşün yoktur yere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder